Vergeet mij niet!

Naar aanleiding van het decreet op de persoonsvolgende financiering in 2014 wilden we onze bezorgdheid rond die personen, die omwille van hun kwetsbaarheden uit de boot dreigen te vallen, in de aandacht  brengen: Vergeet hen niet!

Die personen, die omwille van hun kwetsbaarheden dreigen uit de boot te vallen.  Die personen, met een zogenaamd ‘lichtere’ beperking maar waar licht ook zwaar kan zijn. Die personen, die in al hun mogelijkheden vaak nu reeds de regie van hun leven al in handen hebben, maar door het bos de bomen niet meer zien in onze ingewikkelde samenleving. Die personen, die nu leven en soms overleven met professionele ondersteuning en die deze ondersteuning nu dreigen te verliezen. 

De leden van de toenmalige Federatie Diensten Begeleid Wonen (de voorloper van SPOND vzw) voerden samen met hun partners actie op het Martelarenplein omdat :

• het basisondersteuningsbudget  enkel in theorie voor iedereen met een beperking dreigt te  zijn omdat het beleid anders in de praktijk onbetaalbaar is.
• ook de alternatieve oplossing van mantelzorg niet zal volstaan voor deze doelgroep. Vaak hebben deze mensen geen of een zwak netwerk. En als er dan toch een netwerk aanwezig is, moeten we aandacht hebben voor de draagkracht ervan, opdat ook zij niet overbevraagd worden. Mensen stellen immers pas de vraag naar ondersteuning als het netwerk al uitgeput of aan het einde van haar krachten is. 
• ook de reguliere diensten te weinig budget hebben voor de ondersteuning van deze grote doelgroep en ook zij hebben wachtlijsten. Wij geloven dat een nauwe samenwerking tussen reguliere en gespecialiseerde zorg een win-win situatie is voor iedereen. Maar dat komt niet vanzelf.

We kregen expliciete beloftes van minister Vandeurzen en James Van Casteren om de problematiek aan te pakken.
Een hoop vergaderingen volgen, evenals heel wat beloftes. 

Niets daarvan wordt gerealiseerd.