Het verhaal van Peter

Iedereen dacht: Peter trekt zijn plan. 

“Ik was tewerkgesteld bij de sporenwegen, als onderstationschef. Ik werkte in ploegen: de vroege, de late, de nacht. Zeven dagen werken, één dag thuis, zeven dagen werken. Geen sociaal contact. Niks. Iedereen dacht: Peter trekt zijn plan en kan het leven aan. Maar dat was niet waar. Er waren momenten dat ik in mijn bed lag en mijn hoofd doldraaide. Ik heb decennia niet geslapen. Al zeventien jaar ging ik naar psychiaters en psychologen. ‘Chronische stress,’ zeiden ze, ‘hyperventilatie. Doe mindfulness, ga eens wandelen.’ Maar dat hielp niet.” 

“Ik deed mijn job naar behoren. Ik werd ook aanvaard door iedereen. Maar toen kreeg ik te maken met pestgedrag op het werk en is het op alle vlakken beginnen mislopen. De stress stapelde zich op, ik begon fouten te maken, schulden. Ik kon het alleen niet aan. Ik was dingen aan het verliezen: mijn job, mijn eigendom. Dat is net, op het juiste moment, gered kunnen worden.” 

“Het pestgedrag leidde bijna tot ontslag. Gelukkig hebben we dat kunnen vermijden. Ze hebben mij ambtshalve op pensioen gezet, ook al was ik jong. Toen heeft mijn familie gezegd: ‘Kijk, Peter, dat klopt hier niet, dat kan niet meer, laat u opnemen.’ Ik heb geluisterd en ik heb dat gedaan. In Sint-Hiëronymus, de psychiatrie in Sint-Niklaas, hebben ze uiteindelijk de diagnose gesteld: autisme. Ik was toen vierenveertig jaar.”

Het verhaal van Peter

Meer items

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

{{ newsletter_message }}

x

{{ popup_title }}

{{ popup_close_text }}

x